ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ ΤΟΝ ΑΜΑΡΤΩΛΟ & ΑΝΑΞΙΟ ΔΟΥΛΟΝ ΣΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟ ΜΕΓΑ ΣΟΥ ΕΛΕΟΣ

Τρίτη 17 Μαΐου 2016

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΜΕΤΑΛΗΨΕΩΣ
ΕΙΣ ΤΟ ΑΠΟΔΕΙΠΝΟΝ

Μέλλων προσελθεν τος χράντοις Μυστηρίοις, μετ τν φ᾿ σπέρας εθισμένην κολουθίαν το ποδείπνου, ως τέλους το«Πιστεύω ες να Θεόν...», λέγε μετ κατανύξεως τν παρόντα Κανόνα, ο κροστιχς κατ᾿ λφάβητον.
Μέλλων προσελθεν τος χράντοις Μυστηρίοις, μετ τν φ᾿ σπέρας εθισμένην κολουθίαν το ποδείπνου, ως τέλους το,Πιστεύω ες να Θεόν... λέγε μετ κατανύξεως τν παρόντα Κανόνα ο κροστιχς κατ᾿ λφάβητον.

Ο ΚΑΝΩΝ

δ α. χος β. Δετε λαοί.
ρτος ζως αωνιζούσης γενέσθω μοι τ Σμά σου τ γιον, εσπλαγχνε Κύριε, κα τ Τίμιον Αμα, κα νόσων πολυτρόπων λεξητήριον.
Βεβηλωθες ργοις τόποις δείλαιος, το σο χράντου Σώματος κα Θείου Αματος νάξιος πάρχω, Χριστέ, τς μετουσίας, ς με ξίωσον.
Θεοτοκίον.
Γ γαθή, ελογημένη Θεόνυμφε, τν στάχυν βλαστήσασα τν γεώργητον κα σωτήριον κόσμ, ξίωσόν με τοτον τρώγοντα σώζεσθαι.
δ γ. ν πέτρ με τς πίστεως.
Δακρύων μοι παράσχου, Χριστέ, ανίδας, τν ύπον τς καρδίας μου καθαιρούσας, ς ν εσυνειδότως κεκαθαρμένος, πίστει προσέρχωμαι κα φόβ, Δέσποτα, ν τ μεταλήψει τν θείων δώρων σου.
Ες φεσιν γενέσθω μοι τν πταισμάτων τ χραντόν σου Σμα κα θεον Αμα, ες Πνεύματος γίου τε κοινωνίαν κα ες αώνιον ζωήν, Φιλάνθρωπε, κα παθν κα θλίψεων λλοτρίωσιν.
Θεοτοκίον.
Ζως το ρτου τράπεζα, Παναγία, το νωθεν δι᾿ λεον καταβάντος, κα κόσμ καινοτέραν ζων διδόντος, κμ ξίωσον νν τν νάξιον, μετ φόβου γεύσασθαι τούτου κα ζήσεσθαι.
δ δ. λήλυθας κ Παρθένου.
θέλησας δι᾿ μς σαρκωθείς, Πολυέλεε, τυθναι ς πρόβατον δι βροτν μαρτήματα· θεν κετεύω σε κα τ μ ξαλεψαι πλημμελήματα.
Θεράπευσον τς ψυχς μου τ τραύματα, Κύριε, κα λον γίασον κα καταξίωσον, Δέσποτα, πως κοινωνήσω σου το μυστικο Θείου Δείπνου ταλαίπωρος.
Θεοτοκίον.
λέωσαι κα μο τν κ σπλάγχνων σου, Δέσποινα, κα τήρει με ἄῤῥυπον τν σν κέτην κα μεμπτον, πως εσδεχόμενος τν νοητν μαργαρίτην γιάζωμαι.
δ ε. το φωτς χορηγός.
Καθς προέφης, Χριστέ, γενέσθω δ τ ετελε δούλ σου· κα ν μο μενον ς πέσχου· δο γρ τ Σμα τρώγω σου τ θεον κα πίνω τ Αμ σου.
Λόγε Θεο κα Θεέ, νθραξ γένοιτο το σο Σώματος ες φωτισμν τ σκοτισμέν μοί, κα καθαρισμν τς βεβηλωθείσης ψυχς μου τ Αμ σου.
Θεοτοκίον.
Μαρία μτερ Θεο, τς εωδίας τ σεπτν σκήνωμα, τας σας εχας σκεος κλογς με πέργασαι, πως τν γιασμάτων μετέχω το Τόκου σου.
δ Ϛ. ν βύσσ πταισμάτων.
Νον, ψυχν κα καρδίαν γίασον, Στερ, κα τ σμά μου, κα καταξίωσον κατακρίτως, Δέσποτα, τος φρικτος μυστηρίοις προσέρχεσθαι.
Ξενωθείην παθν, κα τς χάριτος σχοίην τε προσθήκην ζως κα σφάλειαν, δι τς μεταλήψεως τν γίων, Χριστέ, Μυστηρίων σου.
Θεοτοκίον.
Θεο Θες Λόγος γιος, λον με γίασον νν προσερχόμενον τος θείοις Μυστηρίοις σου, τς γίας Μητρός σου δεήσεσι.
Κοντάκιον. χος β. Τ νω ζητν.
Τν ρτον, Χριστέ, λαβεν μ περίδς με, τ Σμα τ σν κα τ θεον νν Αμά σου· τν χράντων, Δέσποτα, κα φρικτν Μυστηρίων σου μετασχεν τ θλί, μ ες κρμά μοι γένοιτο· γένοιτο δέ μοι ες ζων αώνιον κα θάνατον.
δ ζ. Εκόνος χρυσς.
Πηγ γαθν μετάληψις, Χριστέ, τν θανάτων σου νν Μυστηρίων· γενηθήτω μοι φς κα ζω κα πάθεια, κα πρς ρετς θειοτέρας προκοπν κα πίδοσιν πρόξενος, μόνε γαθέ, πως δοξάζω σε.
υσθείην παθν κα χθρν κα ναγκν κα πάσης θλίψεως, τρόμ κα πόθ προσιν τανν, μετ᾿ ελαβείας, Φιλάνθρωπε, σο τος θανάτοις κα θείοις Μυστηρίοις κα ψάλλων σοι· Ελογητς ε Θεός, τν Πατέρων μν.
Θεοτοκίον.
Σωτρα Χριστν τεκοσα πρ νον, Θεοχαρίτωτε, κδυσωπ σε νν δολός σου, τν καθαρν κάθαρτος· μέλλοντά με νν τος χράντοις Μυστηρίοις προσέρχεσθαι, κάθαρον λον μολυσμο σαρκς κα πνεύματος.
δ η. Τν ν καμίν το πυρός.
Τν ορανίων κα φρικτν κα γίων σου, Χριστέ, νν Μυστηρίων, κα το Θείου σου Δείπνου κα μυστικο κοινωνν γενέσθαι κμ καταξίωσον, τν πεγνωσμένον, Θες Σωτήρ μου.
π τν σν καταφυγν εσπλαγχνίαν, γαθέ, κράζω σοι φόβ· ν μο μενον, Στερ, κγώ, ς φης ν σοί· δο γάρ, θαῤῥῶν τ λέει σου, τρώγω σου τ Σμα κα πίνω σου τ Αμα.
Θεοτοκίον.
Φρίττω δεχόμενος τ πρ, μ φλεχθ σε κηρς κα σε χόρτος. φρικτο Μυστηρίου! εσπλαγχνίας Θεο! Πς θείου Σώματος κα Αματος πηλς μετέχω κα φθαρτοποιομαι;
δ θ. νάρχου γεννήτορος.
Χρηστός στι, γεύσασθε κα δετε, Κύριος· δι᾿ μς καθ᾿ μς γρ πάλαι γενόμενος, παξ αυτόν τε προσάξας, ς προσφορν Πατρ τ δί ε σφαγιάζεται, γιάζων τος μετέχοντας.
Ψυχν σν τ σώματι γιασθείην, Δέσποτα, φωτισθείην, σωθείην, γενοίμην οκός σου τ τν Μυστηρίων μεθέξει τν ερν, νοικόν σε χων σν Πατρ κα Πνεύματι, εεργέτα Πολυέλεε.
ς πρ γενηθήτω μοι κα σε φς τ Σμά σου κα τ Αμα, Σωτήρ μου, τ τιμιώτατον, φλέγον μαρτίας τν λην, κα μπιπρν παθν τς κάνθας κα λον φωτίζον με προσκυνεν σου τν Θεότητα.
Θεοτοκίον.
Θες σεσωμάτωται, κ τν γνν αμάτων σου· θεν πσα μνε σε γενεά, Δέσποινα· νόων τε τ πλήθη δοξάζει, ς δι σο σαφς κατιδόντα τν πάντων δεσπόζοντα, οσιωθέντα τ νθρώπινον.
Κα εθς τ ξιόν στιν. Τρισάγιον. Δόξα. Κα νν. Παναγία Τριάς. Κύριε, λέησον (γ). Δόξα. Κα νν. Πάτερ μν. τι σο στιν. Κα τ λοιπ το ποδείπνου κα πόλυσις.
Τ ΕΠΑΥΡΙΟΝ

Τν πρωΐαν μετ τν συνήθη ωθινν κολουθίαν, λέγε·

Τρισάγιον... Δόξα. Κα νν. Παναγία Τριάς... Κύριε, λέησον (γ)Δόξα. Κα νν. Πάτερ μν... τι σο στιν... Κύριε, λέησον (ιβ)Δόξα. Κα νν. Δετε προσκυνήσωμεν... (γ), κα τος πομένους Ψαλμούς·

Ψαλμς ΚΒ (22)

Κύριος ποιμαίνει με κα οδέν με στερήσει· ες τόπον χλόης, κε με κατεσκήνωσεν. π δατος ναπαύσεως ξέθρεψέ με· τν ψυχήν μου πέστρεψεν. δήγησέ με π τρίβους δικαιοσύνης νεκεν το νόματος ατο. Ἐὰν γρ κα πορευθ ν μέσ σκις θανάτου, ο φοβηθήσομαι κακά, τι σ μετ᾿ μο ε. άβδος σου κα βακτηρία σου, αταί με παρεκάλεσαν. τοίμασας νώπιόν μου τράπεζαν, ξ ναντίας τν θλιβόντων με. λίπανας ν λαί τν κεφαλήν μου, κα τ ποτήριόν σου μεθύσκον με σε κράτιστον. Κα τ λεός σου καταδιώξει με πάσας τς μέρας τς ζως μου. Κα τ κατοικεν με ν οκ Κυρίου ες μακρότητα μερν.

Ψαλμς ΚΓ (23)

Το Κυρίου γ κα τ πλήρωμα ατς· οκουμένη κα πάντες ο κατοικοντες ν ατ. Ατς π θαλασσν θεμελίωσεν ατν κα π ποταμν τοίμασεν ατήν. Τς ναβήσεται ες τ ρος το Κυρίου; τς στήσεται ν τόπ γί ατο; θος χερσ κα καθαρς τ καρδί, ς οκ λαβεν π ματαί τν ψυχν ατο κα οκ μοσεν π δόλ τ πλησίον ατο. Οτος λήψεται ελογίαν παρ Κυρίου, κα λεημοσύνην παρ Θεο σωτρος ατο. Ατη γενε ζητούντων τν Κύριον, ζητούντων τ πρόσωπον το Θεο ακώβ. ρατε πύλας, ο ρχοντες μν, κα πάρθητε, πύλαι αώνιοι, κα εσελεύσεται Βασιλες τς δόξης. Τίς στιν οτος Βασιλες τς δόξης; Κύριος κραταις κα δυνατός, Κύριος δυνατς ν πολέμ. ρατε πύλας, ο ρχοντες μν, κα πάρθητε, πύλαι αώνιοι, κα εσελεύσεται Βασιλες τς δόξης. Τίς στιν οτος Βασιλες τς δόξης; Κύριος τν δυνάμεων, ατός στιν Βασιλες τς δόξης.

Ψαλμς ΡΙΕ (115)

πίστευσα, δι λάλησα· γ δ ταπεινώθην σφόδρα. γ δ επα ν τ κστάσει μου· Πς νθρωπος ψεύστης. Τί νταποδώσω τ Κυρί περ πάντων, ν νταπέδωκέ μοι; Ποτήριον σωτηρίου λήψομαι κα τ νομα Κυρίου πικαλέσομαι. Τς εχάς μου τ Κυρί ποδώσω, ναντίον παντς το λαο ατο. Τίμιος ναντίον Κυρίου θάνατος τν σίων ατο. Κύριε, γ δολος σός, γ δολος σς κα υἱὸς τς παιδίσκης σου· διέῤῥηξας τος δεσμούς μου. Σο θύσω θυσίαν ανέσεως κα ν νόματι Κυρίου πικαλέσομαι. Τς εχς μου τ Κυρί ποδώσω ναντίον παντς το λαο ατο, ν αλας οκου Κυρίου ν μέσ σου, ερουσαλήμ.
Δόξα. Κα νν. λληλούϊα (γ). Δόξα σοι Θεός. Κύριε, λέησον (γ).

Κα τ παρόντα τροπάρια.

χος πλ. β.
Τς νομίας μου πάριδε, Κύριε, κ Παρθένου τεχθείς, κα τν καρδίαν μου καθάρισον, ναν ατν ποιν το χράντου σου Σώματος κα Αματος· μή με ξουδενώσς π το σο προσώπου, μέτρητον χων τ μέγα λεος.

Δόξα.
Ες τν μετάληψιν τν γιασμάτων σου πς ναιδεσθ νάξιος; ἐὰν γρ τολμήσω σοι προσελθεν σν τος ξίοις, χιτών με λέγχει, τι οκ στι το Δείπνου, κα κατάκρισιν προξενήσω τ πολυαμαρτήτ μου ψυχ. Καθάρισον, Κύριε, τν ύπον τς ψυχς μου κα σσόν με, ς φιλάνθρωπος.

Κα νν. Θεοτοκίον
Πολλ τ πλήθη τν μν, Θεοτόκε, πταισμάτων· πρς σ κατέφυγον, γνή, σωτηρίας δεόμενος. πίσκεψαι τν σθενοσάν μου ψυχν κα πρέσβευε τ Υἱῷ σου κα Θε μν, δοθναί μοι τν φεσιν, ν πραξα δεινν, μόνη ελογημένη.
Τ δ γί κα Μεγάλη Πέμπτη, τ παρόν.
τε ο νδοξοι μαθητα ν τ νιπτρι το Δείπνου φωτίζοντο, τότε ούδας δυσσεβς φιλαργυρίαν νοσήσας σκοτίζετο κα νόμοις κριτας σέ, τν δίκαιον Κριτήν, παραδίδωσι. Βλέπε, χρημάτων ραστά, τν δι τατα γχόν χρησάμενον· φεγε κόρεστον ψυχήν, τν διδασκάλ τοιατα τολμήσασαν. περ πάντας γαθός, Κύριε, δόξα σοι.
Τό, Κύριε, λέησον (μ), μετανοίας σας βούλει, κα μέσως τς πομένας κετηρίους Εχάς.

ΣΤΙΧΟΙ ΔΙΔΑΚΤΙΚΟΙ

Περ το, πς δε προσέρχεσθαι τος χράντοις Μυστηρίοις
Συμεν το Μεταφραστο
Μέλλων φαγεν, νθρωπε, Σμα Δεσπότου,
φόβ
πρόσελθε, μ φλεγς· πρ τυγχάνει.
Θε
ον δ πίνων Αμα πρς μετουσίαν,
πρ
τον καταλλάγηθι τος σ λυποσιν,
πειτα θαῤῥῶν, μυστικν βρσιν φάγε.
τεροι μοιοι.
Πρ το μετασχεν τς φρικώδους θυσίας,
το
ζωοποιο Σώματος το Δεσπότου,
τ
δε πρόσευξαι τ τρόπ μετ τρόμου.


ΕΥΧΗ  Α

Το Μεγάλου Βασιλείου
Δέσποτα Κύριε ησο Χριστέ, Θες μν, πηγ τς ζως κα τς θανασίας, πάσης ρατς κα οράτου κτίσεως δημιουργός, το νάρχου Πατρς συναΐδιος Υἱὸς κα συνάναρχος, δι᾿ περβολν γαθότητος π᾿ σχάτων τν μερν σάρκα φορέσας, κα σταυρωθες κα τυθες πρ τν χαρίστων κα γνωμόνων μν, κα τ οκεί σου Αματι ναπλάσας τν φθαρεσαν π τς μαρτίας φύσιν μν, ατς θάνατε Βασιλε, πρόσδεξαι κμο το μαρτωλο τν μετάνοιαν κα κλνον τ ος σου π᾿ μο κα εσάκουσον τν ημάτων μου· μαρτον γάρ, Κύριε, μαρτον ες τν ορανν κα νώπιόν σου κα οκ εμι ξιος τενίσαι ες τ ψος τς δόξης σου· παρώργισα γάρ σου τν γαθότητα, τς σς ντολς παραβς κα μ πακούσας τος σος προστάγμασιν. λλ σύ, Κύριε, νεξίκακος ν, μακρόθυμός τε κα πολυέλεος, ο παρέδωκάς με συναπολέσθαι τας νομίαις μου, τν μν πάντως ναμένων πιστροφήν. Σ γρ επας, φιλάνθρωπε, δι το προφήτου σου, τι ο θελήσει θέλω τν θάνατον το μαρτωλο, ς τ πιστρέψαι κα ζν ατόν· ο γρ βούλει, Δέσποτα, τ πλάσμα τν σν πολέσθαι χειρν, οδ εδοκες π᾿ πωλεί νθρώπων, λλ θέλεις πάντας σωθναι κα ες πίγνωσιν ληθείας λθεν. Δι κγώ, ε κα νάξις εμι το ορανο κα τς γς κα ατς τς προσκαίρου ζως λον μαυτν ποτάξας τ μαρτί κα τας δονας δουλώσας κα τν σν χρειώσας εκόνα, λλ ποίημα κα πλάσμα σν γεγονώς, οκ πογινώσκω τν μαυτο σωτηρίαν θλιος· τ δ σ μετρήτ εσπλαγχνί θαῤῥήσας προσέρχομαι. Δέξαι ον κμέ, φιλάνθρωπε Χριστέ, ς τν Πόρνην, ς τν Λστήν, ς τν Τελώνην κα ς τν σωτον· κα ρόν μου τ βαρ φορτίον τν μαρτιν, τν μαρτίαν αρων το κόσμου κα τς σθενείας τν νθρώπων ώμενος· τος κοπιντας κα πεφορτισμένους πρς σεαυτν καλν κα ναπαύων· μ λθν καλέσαι δικαίους, λλ μαρτωλος ες μετάνοιαν· κα καθάρισόν με π παντς μολυσμο σαρκς κα πνεύματος· δίδαξόν με πιτελεν γιωσύνην ν φόβ σου, να ν καθαρ τ μαρτυρί τς συνειδήσεώς μου, τν γιασμάτων σου τν μερίδα ποδεχόμενος, νωθ τ γί Σώματί σου κα Αματι, κα ξω σε ν μο κατοικοντα κα μένοντα σν τ Πατρ κα τ γί Πνεύματι. Ναί, Κύριε ησο Χριστέ, Θεός μου· κα μ ες κρμά μοι γένοιτο μετάληψις τν χράντων κα ζωοποιν Μυστηρίων σου, μηδ σθενς γενοίμην ψυχ τε κα σώματι, κ το ναξίως ατν μεταλαμβάνειν· λλ δός μοι, μέχρι τελευταίας μου ναπνος, κατακρίτως ποδέχεσθαι τν μερίδα τν γιασμάτων σου, ες Πνεύματος γίου κοινωνίαν, ες φόδιον ζως αωνίου κα ες επρόσδεκτον πολογίαν τν π το φοβερο βήματός σου· πως ν κγώ, σν πσι τος κλεκτος σου, μέτοχος γένωμαι τν κηράτων σου γαθν, ν τοίμασας τος γαπσί σε, Κύριε· ν ος δεδοξασμένος πάρχεις ες τος αἰῶνας. μήν.

ΕYXΗ B (το ατο)

Οδα, Κύριε, τι ναξίως μεταλαμβάνω το χράντου σου Σώματος κα το τιμίου σου Αματος κα νοχς εμι κα κρμα μαυτ σθίω κα πίνω, μ διακρίνων τ Σμα κα τ Αμα το Χριστο κα Θεο μου· λλ τος οκτιρμος σου θαῤῥῶν, προσέρχομαί σοι τ επόντι. τρώγων μου τν Σάρκα κα πίνων μου τ Αμα ν μο μένει, κγ ν ατ. Σπλαγχνίσθητι ον, Κύριε, κα μ παραδειγματίσς με τν μαρτωλόν, λλ ποίησον μετ᾿ μο κατ τ λεός σου· κα γενέσθω μοι τ για τατα ες ασιν κα κάθαρσιν κα φωτισμν κα φυλακτήριον κα σωτηρίαν κα γιασμν ψυχς τε κα σώματος· ες ποτροπν πάσης φαντασίας κα πονηρς πράξεως κα νεργείας διαβολικς, κατ διάνοιαν τς ν τος μέλεσί μου νεργουμένης· ες παῤῥησίαν κα γάπην τν πρς σέ· ες διόρθωσιν βίου κα σφάλειαν· ες αξησιν ρετς κα τελειότητος· ες πλήρωσιν ντολν· ες Πνεύματος γίου κοινωνίαν· ες φόδιον ζως αωνίου κα ες πολογίαν επρόσδεκτον, τν π το φοβερο βήματός σου· μ ες κρμα ες κατάκριμα.

ΕΥΧΗ Γ (ωάννου το Χρυσοστόμου)
Κύριε Θεός μου, οδα, τι οκ εμι ξιος οδ κανός, να μου π τν στέγην εσέλθς το οκου τς ψυχς, διότι λη ρημος κα καταπεσοσ στι, κα οκ χεις παρ᾿ μο τόπον ξιον το κλναι τν κεφαλήν. λλ᾿ ς ξ ψους δι᾿ μς ταπείνωσας σεαυτόν, συμμετρίασον κα νν τ ταπεινώσει μου. Κα ς κατεδέξω ν τ σπηλαί κα φάτν λόγων νακλιθναι, οτω κατάδεξαι κα ν τ φάτν τς λόγου μου ψυχς κα ν τ σπιλωμέν μου σώματι εσελθεν. Κα ς οκ πηξίωσας εσελθεν κα συνδειπνσαι μαρτωλος ν τ οκί Σίμωνος το λεπρο, οτω κατάδεξαι εσελθεν κα ες τν οκον τς ταπεινς μου ψυχς, το λεπρο κα μαρτωλο. Κα ς οκ πώσω τν μοίαν μοι πόρνην κα μαρτωλόν, προσερχομένην κα πτομένην σου, οτω σπλαγχνίσθητι κα π᾿ μο τ μαρτωλ, προσερχομέν σοι κα πτομέν σου. Κα ς οκ βδελύξω τ υπαρν κείνης στόμα κα ναγς καταφιλον σε, μηδ μο βδελύξ τ υπαρώτερον κείνης στόμα κα ναγέστερον, μηδ τ μμυσα κα κάθαρτά μου χείλη κα βέβηλα, κα τν καθαρτοτέραν μου γλσσαν. λλ γενέσθω μοι νθραξ το παναγίου σου Σώματος κα το τιμίου σου Αματος ες γιασμν κα φωτισμν κα ῥῶσιν τς ταπεινς μου ψυχς κα το σώματος· ες κουφισμν το βάρους τν πολλν μου πλημμελημάτων· ες φυλακτήριον πάσης διαβολικς νεργείας· ες ποτροπν κα μπόδιον τς φαύλης μου κα πονηρς συνηθείας· ες πονέκρωσιν τν παθν· ες περιποίησιν τν ντολν σου· ες προσθήκην τς θείας σου χάριτος κα τς σς βασιλείας οκείωσιν. Ο γρ ς καταφρονν προσέρχομαί σοι, Χριστ Θεός, λλ᾿ ς θαῤῥῶν τ φάτ σου γαθότητι, κα να μή, π πολ φιστάμενος τς κοινωνίας σου, θηριάλωτος π το νοητο λύκου γένωμαι. Δι δέομαί σου, ς μόνος ν γιος, Δέσποτα, γίασν μου τν ψυχν κα τ σμα, τν νον κα τν καρδίαν, τος νεφρος κα τ σπλάγχνα, κα λον με νακαίνισον κα ίζωσον τν φόβον σου ν τος μέλεσί μου, κα τν γιασμόν σου νεξάλειπτον π᾿ μο ποίησον. Κα γενο μοι βοηθς κα ντιλήπτωρ, κυβερνν ν ερήν τν ζωήν μου, καταξιν με κα τς κ τν δεξιν σου παραστάσεως μετ τν γίων σου· εχας κα πρεσβείαις τς παναχράντου σου Μητρός, τν ΰλων σου λειτουργν κα χράντων Δυνάμεων κα πάντων τν γίων, τν π᾿ αἰῶνος σοι εαρεστησάντων. μήν.

ΕΥΧΗ Δ (το ατο)
Οκ εμι κανός, Δέσποτα Κύριε, να εσέλθς π τν στέγην τς ψυχς μου· λλ᾿ πειδ βούλει σύ, ς φιλάνθρωπος, οκεν ν μοί, θαῤῥῶν προσέρχομαι. Κελεύεις, ναπετάσω τς πύλας, ς σ μόνος δημιούργησας, κα εσέρχ μετ φιλανθρωπίας, ς πέφυκας· εσέρχ κα φωτίζεις τν σκοτισμένον μου λογισμόν. Πιστεύω ς τοτο ποιήσεις· ο γρ Πόρνην προσελθοσν σοι μετ δακρύων πέφυγες, οδ Τελώνην πεβάλου μετανοήσαντα, οδ Λστν πιγνόντα τν βασιλείαν σου πεδίωξας, οδ Διώκτην μετανοήσαντα κατέλιπες, ν· λλ τος π τς μετανοίας προσαχθέντας, παντας ν τ χορ τν σν φίλων κατέταξας, μόνος πάρχων ελογημένος πάντοτε, νν κα ες τος περάντους αἰῶνας. μήν.

ΕΥΧΗ Ε (το ατο)
Κύριε ησο Χριστέ, Θεός μου, νες, φες, λάσθητι κα συγχώρησν μοι, τ μαρτωλ κα χρεί κα ναξί δούλ σου, τ πταίσματα κα πλημμελήματα κα παραπτώματά μου, σα σοι κ νεότητός μου μέχρι τς παρούσης μέρας κα ρας μαρτον, ετε ν γνώσει κα γνοί, ετε ν λόγοις ργοις νθυμήμασιν διανοήμασι κα πιτηδεύμασι, κα πάσαις μου τας ασθήσεσι. Κα τ πρεσβεί τς σπόρως κυησάσης σε παναχράντου κα ειπαρθένου Μαρίας τς Μητρός σου, τς μόνης καταισχύντου λπίδος κα προστασίας κα σωτηρίας μου, καταξίωσόν με κατακρίτως μεταλαβεν τν χράντων κα θανάτων κα ζωοποιν κα φρικτν Μυστηρίων σου, ες φεσιν μαρτιν κα ες ζων αώνιον· ες γιασμν κα φωτισμν κα ώμην κα ασιν κα γείαν ψυχς τε κα σώματος· κα ες ξάλειψιν κα παντελ φανισμν τν πονηρν μου λογισμν κα νθυμήσεων κα προλήψεων κα νυκτερινν φαντασιν τν σκοτεινν κα πονηρν πνευμάτων. τι σο στιν βασιλεία κα δύναμις κα δόξα κα τιμ κα προσκύνησις, σν τ Πατρ κα τ γί Πνεύματι, νν κα ε κα ες τος αἰῶνας τν αώνων. μήν.

ΕΥΧΗ Ϛ (ωάννου το Δαμασκηνο)
Δέσποτα Κύριε ησο Χριστέ, Θες μν, μόνος χων ξουσίαν νθρώποις φιέναι μαρτίας, ς γαθς κα φιλάνθρωπος, πάριδέ μου πάντα τ ν γνώσει κα γνοί πταίσματα, κα ξίωσόν με κατακρίτως μεταλαβεν τν θείων κα νδόξων κα χράντων κα ζωοποιν σου Μυστηρίων, μ ες κόλασιν, μ ες προσθήκην μαρτιν, λλ᾿ ες καθαρισμν κα γιασμν κα ἀῤῥαβνα τς μελλούσης ζως κα βασιλείας· ες τεχος κα βοήθειαν κα νατροπν τν ναντίων κα ες ξάλειψιν τν πολλν μου πλημμελημάτων. Σ γρ ε Θες λέους κα οκτιρμν κα φιλανθρωπίας, κα σο τν δόξαν ναπέμπομεν, σν τ Πατρ κα τ γί Πνεύματι, νν κα ε κα ες τος αἰῶνας τν αώνων. μήν.

ΕΥΧΗ Ζ (Συμεν το Νέου Θεολόγου)

κ τν θείων ρωτήσεων τς γίας Μεταλήψεως
π υπαρν χειλέων,
π βδελυρς καρδίας,
π καθάρτου γλώττης,
κ ψυχς ἐῤῥυπωμένης,
δέξαι δέησιν, Χριστέ μου·
κα μ παρωσάμενός μου,
μ τος λόγους, μ τος τρόπους,
μηδ τν ναισχυντίαν,
δός μοι παῤῥησί λέγειν,
βεβούλευμαι, Χριστέ μου,
μλλον δ κα δίδαξόν με,
τί με δε ποιεν κα λέγειν.

μαρτον πρ τν Πόρνην
, μαθοσα πο κατάγεις,
μύρον ξωνησαμένη,
λθε τολμηρς λεψαι,
σο τος πόδας το Χριστο μου,
το Δεσπότου κα Θεο μου.

ς κείνην οκ πώσω,
προσελθοσαν κ καρδίας,
μηδ᾿ μ βδελύξ, Λόγε,
σος δ πάρασχέ μοι πόδας
κα κρατσαι κα φιλσαι,
κα τ είθρ τν δακρύων,
ς πολυτιμήτ μύρ,
τούτους τολμηρς λεψαι.

Πλνόν με τος δάκρυσί μου,
κάθαρον ατος με, Λόγε,
φες κα τ πταίσματά μου,
κα συγγνώμην πάρασχέ μοι.

Οδας τν κακν τ πλθος,
οδας κα τ τραύματά μου·
κα τος μώλωπας ρς μου
λλ κα τν πίστιν οδας
κα τν προθυμίαν βλέπεις
κα τος στεναγμος κούεις.

Ο λανθάνει σε, Θεέ μου,
ποιητά μου, λυτρωτά μου,
οδ σταλαγμς δακρύων,
οδ σταλαγμο τι μέρος.

Τ μν κατέργαστόν μου
γνωσαν ο φθαλμοί σου·
π τ βιβλίον δέ σου,
κα τ μήπω πεπραγμένα,
γεγραμμένα σοι τυγχάνει.

δε τν ταπείνωσίν μου,
δε μου τν κόπον, σος!
κα τς μαρτίας πάσας
φες μοι, Θε τν λων,
να καθαρ καρδί,
περιτρόμ διανοί
κα ψυχ συντετριμμέν,
τν χράντων σου μετάσχω
κα πανάγνων μυστηρίων,
ος ζωοται κα θεοται
πς τρώγων σε κα πίνων
ξ ελικρινος καρδίας.

Σ γρ επας, Δέσποτά μου·
Πς τρώγων μου τν Σάρκα,
πίνων δέ μου κα τ Αμα,
ν μο μν οτος μένει,
ν ατ δ᾿ γ τυγχάνω.

ληθς λόγος πάντως
το Δεσπότου κα Θεο μου.
Τν γρ θείων μετέχων
κα θεοποιν χαρίτων,
ομενουν, οκ στι μόνος,
λλ μετ σο, Χριστέ μου,
το φωτς το τρισηλίου,
το φωτίζοντος τν κόσμον.

να γον μ μόνος μένω
δίχα σου το Ζωοδότου,
τς πνος μου, τς ζως μου,
το γαλλιάματός μου,
τς το κόσμου σωτηρίας,
δι τοτό σοι προσλθον,
ς ρς μετ δακρύων
κα ψυχς συντετριμμένης,
λύτρον τν μν πταισμάτων
κετεύων το λαβεν με,
κα τν σν ζωοπαρόχων
κα μέμπτων μυστηρίων
μετασχεν κατακρίτως,
να μείνς, καθς επας,
μετ᾿ μο το τρισαθλίου·
να μή, χωρς ερών με
τς σς χάριτος, πλάνος,
φαρπάσ με δολίως,
κα πλανήσας παγάγ
τν θεοποιν σου λόγων.

Δι τοτό σοι προσπίπτω
κα θερμς ναβο σοι·
ς τν σωτον δέξω,
κα τν Πόρνην προσελθοσαν,
οτω δέξαι με τν πόρνον
κα τν σωτον, Οκτίρμον,
ν ψυχ συντετριμμέν
νν με προσερχόμενόν σοι.

Οδα, Στερ, τι λλος,
ς γώ, οκ πταισέ σοι
οδ πραξε τς πράξεις,
ς γ κατειργασάμην.

λλ τοτο πάλιν οδα,
ς ο μέγεθος πταισμάτων,
οχ μαρτημάτων πλθος,
περβαίνει το Θεο μου
τν πολλν μακροθυμίαν,
κα φιλανθρωπίαν κραν·
λλ᾿ λαί συμπαθείας,
τος θερμς μετανοοντας,
κα καθαίρεις κα λαμπρύνεις
κα φωτς ποιες μετόχους,
κοινωνος Θεότητός σου
ργαζόμενος φθόνως·
καί, τ ξένον κα γγέλοις
κα νθρώπων διανοίαις,
μιλες ατος πολλάκις,
σπερ φίλοις σου γνησίοις.

Τατα τολμηρν ποιε με,
τατά με πτερο, Χριστέ μου·
κα θαῤῥῶν τας σας πλουσίαις
πρς μς εεργεσίαις,
χαίρων τε κα τρέμων μα,
το πυρς μεταλαμβάνω,
χόρτος ν κα ξένον θαμα!
δροσιζόμενος φράστως
σπερον βάτος πάλαι,
φλέκτως καιομένη.

Τοίνυν εχαρίστ γνώμ,
εχαρίστ δ καρδί,
εχαρίστοις μέλεσί μου,
τς ψυχς κα τς σαρκός μου
προσκυν κα μεγαλύνω
κα δοξάζω σε, Θεέ μου,
ς ελογημένον ντα
νν τε κα ες τος αἰῶνας.

Εχ Η (Συμεν το Μεταφραστο)
μόνος καθαρς κα κήρατος Κύριος, δι᾿ οκτον φιλανθρωπίας νεκδιήγητον τ μέτερον λον προσλαβόμενος φύραμα, κ τν γνν κα παρθενικν αμάτων τς περφυς κυησάσης σε, Πνεύματος Θείου πελεύσει κα εδοκί Πατρς ϊδίου, Χριστ ησο, σοφία Θεο κα ερήνη κα δύναμις· τ προσλήμματ σου τ ζωοποι κα σωτήρια πάθη καταδεξάμενος, τν Σταυρόν, τος λους, τν λόγχην, τν θάνατον, νέκρωσόν μου τ ψυχοφθόρα πάθη το σώματος. τ ταφ σου τ το δου σκυλεύσας βασίλεια, θάψον μου δι τν γαθν λογισμν τ πονηρ διαβούλια, κα τ τς πονηρίας πνεύματα διασκέδασον. τ τριημέρ σου κα ζωηφόρ ναστάσει τν πεπτωκότα προπάτορα ναστήσας, νάστησόν με τ μαρτί κατολισθήσαντα, τρόπους μοι μετανοίας ποτιθέμενος. τ νδόξ σου ναλήψει τς σαρκς θεώσας τ πρόσλημμα κα τοτο τ δεξι καθέδρ τιμήσας το Πατρός, ξίωσόν με, δι τς τν γίων σου μυστηρίων μεταλήψεως, τς δεξις μερίδος τν σζομένων τυχεν. τ πιδημί το παρακλήτου Πνεύματος σκεύη τίμια τος ερούς σου μαθητς ργασάμενος, δοχεον κμ τς ατο νάδειξον πελεύσεως. μέλλων πάλιν ρχεσθαι κρναι τν οκουμένην ν δικαιοσύν, εδόκησον κμ προϋπαντσα σοι ν νεφέλαις τ ποιητ κα πλάστ μου σν πσι τος γίοις σου· να τελευτήτως δοξολογ κα νυμν σε, σν τ νάρχ σου Πατρ κα τ παναγί κα γαθ κα ζωοποι σου Πνεύματι, νν κα ε κα ες τος αἰῶνας τν αώνων. μήν.
Εχ Θ (ωάννου το Δαμασκηνο)
Πρ τν θυρν το ναο σου παρέστηκα κα τν δεινν λογισμν οκ φίσταμαι, λλ σύ, Χριστ Θεός, Τελώνην δικαιώσας κα Χαναναίαν λεήσας κα τ Λστ παραδείσου πύλας νοίξας, νοιξόν μοι τ σπλάγχνα τς φιλανθρωπίας σου κα δέξαι με προσερχόμενον κα πτόμενόν σου, ς τν Πόρνην κα τν Αμόῤῥουν· μν γάρ, το κρασπέδου σου ψαμένη εχερς τν ασιν λαβεν, δέ, τος σος χράντους πόδας κρατήσασα, τν λύσιν τν μαρτημάτων κομίσατο. γ δ λεεινός, λον τ Σμα τολμν δέξασθαι, μ καταφλεχθείην· λλ δέξαι με, σπερ κείνας, κα φώτισόν μου τ τς ψυχς ασθητήρια, καταφλέγων μου τ τς μαρτίας γκλήματα, πρεσβείαις τς σπόρως τεκούσης σε κα τν πουρανίων δυνάμεων. τι ελογητς ε ες τος αἰῶνας τν αώνων. μήν.
Εχ Ι (ωάννου το Χρυσοστόμου)
Πιστεύω, Κύριε, κα μολογ τι σ ε ληθς Χριστός, Υἱὸς το Θεο το ζντος, λθν ες τν κόσμον μαρτωλος σσαι, ν πρτς εμι γώ. τι πιστεύω τι τοτο ατό στι τ χραντον Σμά σου κα τοτο ατό στι τ τίμιον Αμά σου. Δέομαι ον σου· λέησόν με κα συγχώρησν μοι τ παραπτώματά μου, τ κούσια κα τ κούσια, τ ν λόγ, τ ν ργ, τ ν γνώσει κα γνοί· κα ξίωσόν με κατακρίτως μετασχεν τν χράντων σου μυστηρίων, ες φεσιν μαρτιν κα ες ζων αώνιον. μήν.
περχόμενος δ μεταλαβεν, λέγε τος παρόντας στίχους.
Συμεν το Μεταφραστο
δού, βαδίζω πρς θείαν κοινωνίαν·
Πλαστουργέ, μ
φλέξς με τ μετουσί·
π
ρ γρ πάρχεις τος ναξίους φλέγον.
λλ᾿ ον κάθαρον κ πάσης με κηλδος.
Τ Τροπάριον·
Το Δείπνου σου το μυστικο σήμερον, Υἱὲ Θεο, κοινωνόν με παράλαβε· ο μ γρ τος χθρος σου τ μυστήριον επω· ο φίλημά σοι δώσω, καθάπερ ούδας· λλ᾿ ς Λστς μολογ σοι· Μνήσθητί μου, Κύριε, ν τ βασιλεί σου.
Τος παρόντας στίχους·
Θεουργν Αμα φρίξον, νθρωπε, βλέπων·
νθραξ γάρ στι τος ναξίους φλέγων·
Θεο
τ Σμα κα θεο με κα τρέφει·
θεο
τ πνεμα, τν δ νον τρέφει ξένως.
Τ τροπάρια τατα·
θελξας πόθ με, Χριστέ, κα λλοίωσας τ θεί σου ρωτι· λλ κατάφλεξον πυρ ΰλ τς μαρτίας μου, κα μπλησθναι τς ν σο τρυφς καταξίωσον, να τς δύο σκιρτν μεγαλύνω, γαθέ, παρουσίας σου.
ν τας λαμπρότησι τν γίων σου, πς εσελεύσομαι νάξιος; Ἐὰν γρ τολμήσω συνεισελθεν ες τν νυμφνα, χιτών με λέγχει τι οκ στι το γάμου, κα δέσμιος κβαλομαι π τν γγέλων. Καθάρισον, Κύριε, τν ύπον τς ψυχς μου κα σσόν με, ς φιλάνθρωπος.
Κα τν παροσαν εχήν·
Δέσποτα φιλάνθρωπε, Κύριε ησο Χριστέ, Θεός μου, μ ες κρμ μοι γένοιτο τ για τατα δι τ νάξιον εναί με, λλ᾿ ες κάθαρσιν κα γιασμν ψυχς τε κα σώματος, κα ες ἀῤῥαβνα τς μελλούσης ζως κα βασιλείας. μο δ τ προσκολλσθαι τ Θε γαθόν στι· τίθεσθαι ν τ Κυρί τν λπίδα τς σωτηρίας μου.
Κα πάλιν·
Το Δείπνου σου το μυστικο σήμερον, Υἱὲ Θεο, κοινωνόν με παράλαβε· ο μ γρ τος χθρος σου τ μυστήριον επω· ο φίλημά σοι δώσω, καθάπερ ούδας· λλ᾿ ς Λστς μολογ σοι· Μνήσθητί μου, Κύριε, ν τ βασιλεί σου.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΘΕΙΑΝ ΜΕΤΑΛΗΨΙΝ
Στίχοι προτρεπτικοί·
πν δ τύχς τς καλς μετουσίας
τ
ν ζωοποιν μυστικν δωρημάτων,
μνησον εθύς, εχαρίστησον μέγα,
κα
τάδε θερμς κ ψυχς Θε λέγε·
Δόξα σοι,
Θεός· δόξα σοι, Θεός· δόξα σοι, Θεός!
Κα μέσως τς πομένας εχαριστηρίους Εχάς·

Εχαριστ σοι, Κύριε, Θεός μου, τι οκ πώσω με τν μαρτωλόν, λλ κοινωνόν με γενέσθαι τν γιασμάτων σου κατηξίωσας. Εχαριστ σοι, τι με τν νάξιον μεταλαβεν τν χράντων σου κα πουρανίων δωρεν κατηξίωσας. λλά, Δέσποτα φιλάνθρωπε, πρ μν ποθανών τε κα ναστς κα χαρισάμενος μν τ φρικτ τατα κα ζωοποιά σου Μυστήρια, π᾿ εεργεσί κα γιασμ τν ψυχν κα τν σωμάτων μν, δς γενέσθαι τατα κμο ες ασιν ψυχς τε κα σώματος, ες ποτροπν παντς ναντίου, ες φωτισμν τν φθαλμν τς καρδίας μου, ες ερήνην τν ψυχικν μου δυνάμεων, ες πίστιν καταίσχυντον, ες γάπην νυπόκριτον, ες πλησμονν σοφίας, ες περιποίησιν τν ντολν σου, ες προσθήκην τς θείας σου χάριτος κα τς σς βασιλείας οκείωσιν· να ν τ γιασμ σου δι᾿ ατν φυλαττόμενος, τς σς χάριτος μνημονεύω δι παντς κα μηκέτι μαυτ ζ, λλ σο τ μετέρ Δεσπότ κα εεργέτ. Κα οτω το τδε βίου πάρας π᾿ λπίδι ζως αωνίου, ες τν ΐδιον καταντήσω νάπαυσιν, νθα τν ορταζόντων χος κατάπαυστος κα πέραντος δον τν καθορώντων το σο προσώπου τ κάλλος τ ἄῤῥητον. Σ γρ ε τ ντως φετν κα νέκφραστος εφροσύνη τν γαπώντων σε, Χριστ Θες μν, κα σ μνε πσα κτίσις ες τος αἰῶνας. μήν.

Μεγάλου Βασιλείου
Δέσποτα Χριστ Θεός, βασιλε τν αώνων κα δημιουργ τν πάντων, εχαριστ σοι π πσιν, ος παρέσχου μοι γαθος, κα π τ μεταλήψει τν χράντων κα ζωοποιν σου μυστηρίων. Δέομαι ον σου, γαθ κα φιλάνθρωπε· φύλαξόν με π τν σκέπην σου κα ν τ τν πτερύγων σου σκι· κα δώρησα μοι ν καθαρ συνειδότι, μέχρις σχάτης μου ναπνος, παξίως μετέχειν τν γιασμάτων σου, ες φεσιν μαρτιν κα ες ζων αώνιον. Σ γρ ε ρτος τς ζως, πηγ το γιασμο, δοτρ τν γαθν· κα σο τν δόξαν ναπέμπομεν, σν τ Πατρ κα τ γί Πνεύματι, νν κα ε κα ες τος αἰῶνας τν αώνων. μήν.

Συμεν το Μεταφραστο
δος τροφήν μοι σάρκα σν κουσίως,
πρ πάρχων κα φλέγων ναξίους,
μ
δ καταφλέξς με, μ Πλαστουργέ μου·
μ
λλον δίελθε πρς μελν μου συνθέσεις,
ε
ς πάντας ρμούς, ες νεφρούς, ες καρδίαν·
φλέξον δ
᾿ κάνθας τν λων μου πταισμάτων.
Ψυχν κάθαρον, γίασον τς φρένας·
τ
ς γνύας στήριξον στέοις μα·
α
σθήσεων φώτισον πλν πεντάδα·
λον με τ σ συγκαθήλωσον φόβω.
ε σκέπε, φρούρει τε κα φύλαττέ με
κ παντς ργου κα λόγου ψυχοφθόρου.
γνιζε κα κάθαρε κα ύθμιζέ με·
κάλλυνε, συνέτιζε κα
φώτιζέ με·
δε
ξόν με σν σκήνωμα Πνεύματος μόνου,
κα
μηκέτι σκήνωμα τς μαρτίας·
ν᾿ ς σν οκον εσόδ κοινωνίας,
ς πρ με φεύγ πς κακοργος, πν πάθος.
Πρέσβεις φέρω σοι πάντας γιασμένους,
τ
ς ταξιαρχίας τε τν σωμάτων,
τ
ν Πρόδρομόν σου, τος σοφος ποστόλους,
πρ
ς τος δε σν χραντον γνν Μητέρα·
ν τς λιτάς, εσπλαγχνε, δέξαι, Χριστέ μου,
κα
φωτς παδα τν σν ργασαι λάτριν.
Σ γρ πάρχεις γιασμς κα μόνος
μν, γαθέ, τν ψυχν κα λαμπρότης·
κα
σο πρεπόντως, ς Θε κα Δεσπότ,
δόξαν
παντες πέμπομεν καθ᾿ μέραν.

Τ Σμά σου τ γιον, Κύριε ησο Χριστ Θες μν, γένοιτό μοι ες ζων αώνιον, κα τ Αμά σου τ τίμιον ες φεσιν μαρτιν. Γένοιτο δέ μοι εχαριστία ατη ες χαράν, γείαν κα εφροσύνην· κα ν τ φοβερ κα δευτέρ λεύσει σου ξίωσόν με τν μαρτωλν στναι κ δεξιν τς σς δόξης, πρεσβείαις τς παναχράντου σου Μητρός, κα πάντων σου τν γίων. μήν.

Ες τν περαγίαν Θεοτόκον
Παναγία Δέσποινα, Θεοτόκε, τ φς τς σκοτισμένης μου ψυχς, λπίς, σκέπη, καταφυγή, παραμυθία, τ γαλλίαμά μου, εχαριστ σοι, τι ξίωσάς με τν νάξιον κοινωνν γενέσθαι το χράντου Σώματος κα το Τιμίου Αματος το Υο σου. λλ᾿ τεκοσα τ ληθινν φς, φώτισν μου τος νοητος φθαλμος τς καρδίας· τν πηγν τς θανασίας κυήσασα, ζωοποίησόν με τν τεθανατωμένον τ μαρτί, το λεήμονος Θεο φιλεύσπλαγχνος Μήτηρ, λέησόν με, κα δς κατάνυξιν κα συντριβν ν τ καρδί μου κα ταπείνωσιν ν τος διανοήμασί μου, κα νάκλησιν ν τας αχμαλωσίαις τν λογισμν μου. Κα ξίωσόν με, μέχρι τελευταίας μου ναπνος, κατακρίτως ποδέχεσθαι τν χράντων Μυστηρίων τν γιασμόν, ες ασιν ψυχς τε κα σώματος· κα παράσχου μοι δάκρυα μετανοίας κα ξομολογήσεως, ες τ μνεν κα δοξάζειν σε πάσας τς μέρας τς ζως μου. τι ελογημένη κα δεδοξασμένη πάρχεις ες τος αἰῶνας· μήν.
ερεύς· Νν πολύεις τν δολόν σου Δέσποτα κατ τ ῥῆμα σου ν ερήν· τι εδον ο φθαλμοί μου τ σωτήριν σου, τοίμασας κατ πρόσωπον πάντων τν λαν, κα δόξαν λαο σου σραήλ.
Τρισάγιον. Δόξα. Κα νν. Παναγία Τριάς. Κύριε, λέησον ). Δόξα. Κα νν. Πάτερ μν. τι σο στιν. Τ πολυτίκιον τς μέρας κα τ Θεοτοκίον, τ το Ναο κα τ πολυτίκιον κα Κοντάκιον το ερο Χρυσοστόμου το Μεγάλου Βασιλείου.
πολυτίκιον το ερο Χρυσοστόμου.
χος πλ. δ.
το στόματός σου, καθάπερ πυρσός, κλάμψασα χάρις τν οκουμένην φώτισεν, φιλαργυρίας τ κόσμ θησαυρος ναπέθετο, τ ψος μν τς ταπεινοφροσύνης πέδειξεν· λλ σος λόγοις παιδεύων, πάτερ ωάννη Χρυσόστομε, πρέσβευε τ λόγ Χριστ τ Θε σωθναι τς ψυχς μν.
Κοντάκιον το ερο Χρυσοστόμου.
χος πλ. β. Τν πρ μν.
κ τν ορανν, δέξω τν θείαν χάριν, κα δι τν σν, χειλέων πάντας διδάσκεις, προσκυνεν ν Τριάδι τν να Θεόν· ωάννη Χρυσόστομε, παμμακάριστε σιε· παξίως εφημομέν σε· πάρχεις γρ καθηγητής, ς τ θεα σαφν.
Ε τελέσθη θεία Λειτουργία το Μεγάλου Βασιλείου λέγε τ το γίου·
πολυτίκιον το Μεγάλου Βασιλείου.
χος α.
Ες πσαν τν γν ξλθεν φθόγγος σου, ς δεξαμένην τν λόγον σου, δι᾿ ο θεοπρεπς δογμάτισας· τν φύσιν τν ντων τράνωσας, τ τν νθρώπων θη κατεκόσμησας· βασίλειον εράτευμα, πάτερ σιε, Χριστν τν Θεν κέτευε, δωρήσασθαι μν τ μέγα λεος.
Κοντάκιον το Μεγάλου Βασιλείου.
χος δ. πεφάνης σήμεροv.
φθης βάσις σειστος τ κκλησί, νέμων πσιν συλον, τν κυριότητα βροτος, πισφραγίζων σος δόγμασιν, ορανοφάντορ Βασίλειε σιε.
Κα τό·
Ορανς πολύφωτος κκλησία, νεδείχθη παντας φωταγωγοσα τος πιστούς, ν σττες κραυγάζωμεν· τοτον τν Οκον στερέωσον, Κύριε.
Ε δε στι Δεσποτικ Θεομητορικ ορτή, λέγει πρτον τ πολυτίκιον τροπάριον τς ορτς, ετα τ το ερο Χρυσοστόμου το Μεγάλου Βασιλείου κα ν τέλει·
Κύριε, λέησον (ιβ). Δόξα. Κα νν. Τν τιμιωτέραν τν Χερουβεμ κα νδοξωτέραν συγκρίτως τν Σεραφείμ, τν διαφθόρως Θεν Λόγον τεκοσαν, τν ντως Θεοτόκον, Σ μεγαλύνομεν. ν νόματι Κυρίου ελόγησον Πάτερ.
ερες κφωνε·  Θες οκτειρήσαι μς κα ελογήσαι μς, πιφάναι τ πρόσωπον ατο φ᾿ μς κα λεήσαι μς.
Προεστς τν Εχήν· Χριστέ, τ φς τ ληθινόν, τ φωτίζον κα γιάζον πάντα νθρωπον ρχόμενον ες τν κόσμον, σημειωθήτω φ᾿ μς τ φς το προσώπου σου, να ν ατ ψώμεθα φς πρόσιτον· κα κατεύθυνον τ διαβήματα μν, πρς ργασίαν τν ντολν σου· πρεσβείαις τς παναχράντου σου Μητρς κα πάντων σου τν γίων.
ναγνώστης· μήν. Δόξα. Κα νν. Κύριε, λέησον ). Πάτερ γιε ελόγησον.
ερες ποιε τν τελείαν πόλυσιν· Δόξα σοι Θεός, λπς μν δόξα σοι.
[ ναστάς...] Χριστς ληθινς Θες μν...
Δι᾿ εχν τν γίων Πατέρων μν, Κύριε ησο Χριστ Θες μν, λέησον κα σσον μς. μήν.